ท่ามกลางความมืดมน
ลมฝน พัดลงมา
น่าใจ หาย
สายลมกรีดผิวกาย
มีฉันคนเดียวเดียวดาย
ในความ หนาว
เหม่อลอยและเฝ้าหาแค่เธอ
ได้แต่พร่ำเพ้อให้เธอกลับมา
อยากให้รู้ว่า
มีฉันคอยเฝ้ารอ
เสียงเข็มนาฬิกา
ที่ยังเดินตามเวลาอยู่เสมอ
นึกว่าเป็นเสียงเธอ
นี้เธอคงกำลังเดิน
กลับมา หา
แต่พอลืมตา
กลับหาไม่เจอ
เจอะเพียงความเหงา
และความเดียวดาย
เกือบจะบ้าตาย
สุดท้ายก็ไม่กลับมา หา
เธอคงมีใคร
ไปแล้วจริงจริง
ฉันจึงถูกทิ้ง
ไว้ไม่เหลือใคร
ทรุดตัวลงนอนอยู่ตรงนี้
ร้องไห้และเสียใจ
แต่พอลืมตา
กลับหาไม่เจอ
เจอะเพียงความเหงา
และความเดียวดาย
เกือบจะบ้าตาย
สุดท้ายก็ไม่กลับมา หา
เธอคงมีใคร
ไปแล้วจริงจริง
ฉันจึงถูกทิ้ง
ไว้ไม่เหลือใคร
ทรุดตัวลงนอนอยู่ตรงนี้
ร้องไห้และเสียใจ
ก็เธอคง
มีใครไปแล้วจริงจริง
เธอคนที่ฉันรัก
สุดหัวใจ
ทรุดตัวลงนอนอยู่ตรงนี้
ร้องไห้และเสียใจ ฮู้
ทรุดตัวลงนอนอยู่ตรงนี้
เหมือนคน ใกล้ตาย