ทางเดินที่เราจับมือตามหาความฝัน รู้ความสัมพันธ์ยาวนานที่เราเจอกันเพียงมองด้วยตากันเวลายังเดินผ่านไปไม่เห็นจุดหมายฉันท้อใจเพียงคำแค่ไม่กี่คำยังซึ้งความหมายคลายความทุกข์ไป ได้ยินเสียงที่ผ่านเข้าแล้วทำให้รู้สึกอยากมีชีวิตอยู่เสียงที่ผ่านเข้ามาทำให้ใจลืมเรื่องที่คิดอยู่ เปดตัวเองแล้วหันมาฟังเสียงที่อยู่ข้างๆ อย่างน้อยฉันก็ยังมีเธฮที่คิดว่าฉันก็ไม่ได้แตกต่างจากคนอื่นๆ ที่เธอได้เจอ ได้พบำด้เห้นได้สัมผัส ถึงฉันจะไม่ได้เจอแต่เธอก็ทำให้ฉันสัมผัสความรู้สึก ถึงมันจะเป็นเสียงโทรศัพท์ แต่รู้ไหมในเวลายามดึกเสียงเธอทำให้ใจฉันได้นอนหลับทางเดินที่เราจับมือตามหาความฝันรู้ความสัมพันธ์ยาวนานที่เราเจอกันเธอรู้ใจฉันเพียงมองตากัน แม้เราไม่เข้าใจกันในบางทีบ้างมีเรื่องใดก็ยังเปิดใจฉันยังรู้สึก บอกว่าขอบใจเธอยังรู้บอกไม่ไรทางเดินที่เราจับมือเดินหาความฝันรู้ความสัมพันธ์ยาวนานที่เราเจอกันเธอรู้ใจฉันเพียงมองตากันเวลายังเดินผ่านไปไม่เห็นจุดหมายฉันเคยท้อใจเพียงคำแค่ไม่กี่ยังซึ้งความหมายคลายควมทุกข์ไปลึกลงในแววตาไม่ต้องมีคำพูดจาเก็บเป็นความทรงจำแม้ว่าจากกันไกลตาขอบฟ้าที่เราเคยดูเหมือนว่ามันห่าง เมื่อใจยังส่งถึงใจยังเหมือนมีเธออยู่ข้างๆ อ้างว้างเปล่าเปลี่ยว ทุกความรู้สึกที่เคยโดดเดี่ยวโลกทั้งใบเปลี่ยนไปเมื่อได้พบเธอเพียงคยเดียวชีวิตขีดเส้นทางความฝันที่ปลายทางเพราะเธอคือความหมายของชีวิตที่เคยเลือนลางในเวลาที่ฉันสนุกและในเวลาที่ฉันแสนเศร้ามีแต่เพื่อนที่อยู่แม้ว่าเราจะอยู่ไกลแต่ความรู้สึกที่เราส่งถึงกันมันยืนยงไม่เหมือนกับการแต้มสีที่สักวันมันต้องจางหายไม่ต้องพูดอะไรไม่ต้องบอกหรืออธิบายกว่าจะถึงที่เราเดินมามันช่างแสนไกลสิ่งที่ผ่านมามันจะจบที่ตรงไหรเราไม่อาจรู้เพราะคำตอบคือเวลา