อยากบอกคำหนึ่งที่เธอคงซึ้งเกินคำไหน ไปเถอะไปมีรักใหม่ ไปหาใครคนนั้น เข้าใจแล้วว่าเธอไม่เหลือความผูกพัน ยิ่งเหนี่ยวยิ่งรั้งไว้นาน ยิ่งช้ำเกินทนไหว เมื่อรักวันนี้มันเป็นเศษ จะเก็บเอาไว้ให้เป็นสุข คงไม่มีทางใช่ไหม เธอเหมือนเศษแก้วในกำมือที่ฉันถืออยู่ ยิ่งกำเก็บไว้ก็ยิ่งรู้ว่ามันเจ็บ เอาความปวดร้าวแลกเธอคืน มีแต่ฝืนแต่เจ็บเอง เศษใจที่เธอให้มา เหมือนเศษแก้วบาดมือฉันต้องปล่อยเธอทั้งๆที่ยังรัก ทุ่มเทเท่าไรทำดีแค่ไหนก็เท่านั้น คงไม่มีความสำคัญทำให้เธอเปลี่ยนแปลง เมื่อความรักมีคนที่สามารถมาแทรกแซง ไม่ต่างกับแก้วที่แตก จะซ่อมแซมอย่างไร