เรารักกัน อยู่ด้วยกันสองคน
เพราะความจน ต่างดิ้นรนหางาน
เธอได้งานเด่น เป็นนักร้อง อยู่ห้องอาหาร
ส่วนฉันได้ งาน งานพื้นบ้านเป็นกรรม-กร
เรารักกัน อยู่ด้วยกันหลายปี
ไม่เคยมี สิ่งไม่ดีเหมือนก่อน
เธอร้องเพลงอยู่ เธอก็รู้ว่าฉันอาทร
ก่อนฉันเข้านอน ยังคิดอาวรณ์ ห่วงเธอ
มาวันหนึ่ง ฉันบึ่งเข้าห้องอาหาร
เพื่อรับเธอกลับบ้าน วันนั้นฉันจึงได้เจอ
มีแขกใจใหญ่ คล้องมาลัยให้เธอ
สุดท้ายเล่าเออ เธอหลงเห่อตามเขาไป
ความรักเอย ก็เลยเป็นน้ำตา
เสียเวลา ต้องกลับมาเสียใจ
พอเห็นคาเฟ่ ใจฉันเขว-อกสั่นขวัญหาย
ปวดร้าว ทรวงใน ยังเสียวหัวใจไม่ ลืม
ความรักเอย ก็เลยเป็นน้ำตา
เสียเวลา ต้องกลับมาเสียใจ
พอเห็นคาเฟ่ ใจฉันเขว-อกสั่นขวัญหาย
ปวดร้าว ทรวงใน ยังเสียวหัวใจไม่ลืม