แปลก ใจนัก
ฉันใยมอง
ข้ามรักเธอไปเสียได้
ช่าง เสียดาย เวลา
ดุจ มีม่านบังตา
ไม่เห็น เธอ
เจ็บ ใจนัก
หลงระเริงกับรัก
เพียงความสวยงาม
ข้าม หัวใจ เลยผ่าน
ดังเหมือนคน ตาบอด
โอบกอดได้ แต่ความ
ว่างเปล่า
..คง ไม่มีโอกาส
กลับใจ มองเธอ
รู้ตัวก็สาย เสียแล้ว เอย
เธอคงเปลี่ยนใจ
ไม่คิดดังเคย
เวลาเปลี่ยนไป
ย่อม จะเปลี่ยนแปลง
ย่อม จะเปลี่ยนแปลง
.โง่ งมนัก
ฉันใยมอง
ข้ามรักเธอไปเสียได้
ข้ามหัวใจเลยผ่าน
ดังเหมือนคนตาบอด
โอบกอดได้ แต่ความ
ว่างเปล่า
คง ไม่มีโอกาส
กลับใจ มองเธอ
รู้ตัวก็สาย เสียแล้ว เอย
เธอคงเปลี่ยนใจ
ไม่คิดดังเคย
เวลาเปลี่ยนไป
ย่อม จะเปลี่ยนแปลง
ย่อม จะเปลี่ยนแปลง
.โง่ งมนัก
ฉันใยมอง
ข้ามรักเธอไปเสียได้
ข้ามหัวใจเลยผ่าน
ดังเหมือนคนตาบอด
โอบกอดได้ แต่ความ
ว่างเปล่า