ไหลลดคดเคี้ยวไป เซาะไซ้ทั่วพื้นดิน แม่โขงที่ไหลริน แบ่งดินเป็นแดนแบ่งแสนล้านผู้คน แม่น้ำที่ไหลริน ดั่งคล้ายหัวใจของคน สับสนไม่เคยพัก จุดหมายไม่รู้อยู่ที่ไหน แม่น้ำในใจมันไหล มันเลี้ยวตามใจใฝ่หา ไปพบมายาแห่งทุกข์ และสุขใจ แม่โขงมันรินมันไหลไม่ย้อนสอนให้คนคิด ให้คนที่มีชีวิตผิดทิศได้คิดก่อนมันจะสาย ไหลลดคดเคี้ยวไป คือใจของคนเรา ไหลลึกยากคาดเดา บางคนมัวเมาบางคนพบความจริง