ทศพล หิมพานต์ - แหล่พิมพา (พิมพา)
แต่ช้าแต่ แม่พิมพายอดแก้วสีกา ยอดยาใจ
เปิดม่านทอง ห้องหอในเห็นทรามวัย แม่นิทรา
หมูรำฟ้อน นอนทุเรศน่าสมเพช เวทนา
นึกเบื่อหน่าย ในกามาเสน่หา พิมพาเอ๋ย
ตัดต้นรัก หักใจห่าง ลูกเมียร้าง ห่างเขนย
ห่างเสียงพิณ กลิ่นดอกเตย สองปรางค์เคยจูบพิมพา
น้ำค้างตก อรุณรุ่ง นางสะดุ้ง โผผวา
ราหุลน้อย สำออยจ้า หยอกลูกยา ให้กินนม
บรรทมอาสน์ เอ่อ...
บรรทมอาสน์ ขาดผัวขวัญ แทบอาสัญ อกตรอมตรม
ทรงกายยืน ฝืนใจข่มร้องไห้ร้องห่ม หมดยางอาย
ผัวจ๊ะผัวจ๋า เอ่อ... ลาลับไม่มีวันกลับ มาหมั้นหมาย
ตัดลูกเมียลืมเมีย เมียอยากตาย นางคิดได้เพื่อใบบุญ
ตัดเส้นผม ห่มผ้าฝาด ปฏิบัติธรรมคุณ
ถือศีลห้า เมตตาเจือจุน หมั่นทำบุญหมั่นทำทาน
นอนบนฟากตากไร้ริ้น ยามจะกินอดเปรี้ยวหวาน
หนึ่งเวลา ต่อหนึ่งวันน่าสงสาร แม่พิมพา
ปฏิบัติตนตามผัว ทิ้งความชั่วละตัณหา
พลีชีวาทเพื่ออาตมา เป็นสีกาผู้ภักดี
ใครทำได้ดั่งพิมพาขอโมทนาให้สุขี
ทำบุญเอาไว้เถิด เกิดผลดีเอาอย่างไว้ซีเยี่ยงพิมพา