ถ้าวันหนึ่งเธอต้องเจ็บ สักวันหนึ่งเธอต้องร้องไห้ และเธอจะคิดถึงฉัน คนที่รักเธอแทบตาย แต่อย่าคิดว่าฉันจะกลับ ยอมรับว่าฉันเสียดาย บอบช้ำและกลัวเกินจะกลับไป ไปให้พ้น ไปให้พ้น ไม่มีความจำเป็นที่เราจะพบกันอีก ถ้าวันหนึ่งเธอ เดินผ่านมาพบและเห็น ขอให้มองเพียง แค่เป็นคนผ่านตา ก็วันที่เคยคุกเข่า อ้อนวอนให้เธอหวนกลับ แต่เธอไม่เคยจะรับ รับรู้ในความระทม ปล่อยฉันให้ฝืนกลั้น สุดท้ายร้องไห้ร้องห่ม ปล่อยรักที่เคยชื่นชมหลุดลอย เมื่อวันที่เธอรู้สึก คือวันที่เธอคิดได้ และเธอก็คงจะรู้ รับรู้ด้วยความเสียดาย ว่าไม่มีรักที่หวานเหมือนเก่า และไม่มีคนปลอบยามร้องไห้ ไขว่คว้าหาคนที่จะจริงใจ