วันที่ความเปลี่ยนแปลง เดินเข้ามาสู่เรา เธอรู้สึกเหมือนฉันหรือเปล่า คงไม่สำคัญ เร็วหรือนานกว่านี้ ก็ต้องมีซักวัน ทางที่ดีให้ฉันจากไป ยิ่งรู้ว่ามันต้องเจ็บช้ำ ยิ่งต้องทำให้ได้ ยอมดับไฟด้วยหยดน้ำตา (ว่า) เพราะเราไม่อาจรักกัน พรหมลิขิตขีดฉันและเธอให้ห่างร้างลา คนที่จำเป็นต้องไปเจ็บปวดมากกว่า แต่จะทนจะทำเพราะว่า...รักเธอ (ที่ต้องพูดทั้งน้ำตา) ลืมว่าเคยผูกพัน มันไม่เคยง่ายดายเธอรู้สึกยากเย็นเท่าไหร่ เราคงเท่ากันทางที่โรยขวากหนาม ล้าจนเกินข้ามมัน เราจะเดินด้วยกันอย่างไรแค่สักวันเธอจะรู้ว่า...รักเธอ