ผิดที่ฉัน ฉันมันโง่งม ต้องขื่นขมระทมกว่าใคร เพราะไปเชื่อเธอ เลือกทางเดินที่ดูดีกว่า กลับเป็นทางลวงที่เจอ เพราะเธอ มันไม่ใช่คน กี่คำหวาน ทุกถ้อยคำ จำได้ติดใจ ยิ่งปวดร้าวยิ่งจะบาดใจ เพราะเธอหลอกกัน ที่เธอเห็นเป็นเพียงเศษเดน เมื่อเธอได้หายห่าง ได้ทั้งตัว....ก็ทิ้งกันไปง่ายดาย จะเจ็บช้ำ สักเท่าไร จะฝืนรับมัน จะคิดว่าให้ทานช่วยคนหนึ่งคน ที่ดูแล้วคล้ายมนุษย์ แต่จริง ๆแล้วเขาไม่ใช่คนใจช่างเลวร้าย หลอกลวงได้แม้คนที่รักจริง จะเป็นคนได้ไง เมื่อข่มเหงทำลายฉันทุกสิ่ง ไม่น่าจะเกิดมา เมื่อใจไม่เหมือนหัวใจคน