มีคนตักเตือนแต่เราก็ไม่ฟัง หลงตั้งความหวังไว้สูง ลืมตัวไม่เจียม เธอนั้นอยู่สูงไกลเกินที่?จะคิดไขว่คว้า ฐานะของเราไกลกัน ห่างไกลจนยากทัดเทียม ดอกฟ้าอยู่สูงไม่เคยโน้มตัวมา หมาวัดอย่างเราก็เลยได้เพียงเฝ้ามอง คนจนอย่างเราก็คงได้แค่ฝันเก้อ ฝันไปก็กลุ้มใจ ไม่มีทางให้เป็นจริง เพียงแค่จนนิดเดียว ฝันเป็นแค่ฝันไม่มีวัน ที่เธอจะเคยหันมาเห็นใจ เป็นเพราะ..เพียงแค่จนนิดเดียว ไม่มีปัญญา ให้เธอมาเคียงข้าง หมดสิ้นทาง ให้เธอรัก (ตัวเอง) เพียงเรามันจน หมดความหวัง ความจนเป็นตัว คอยขัดขวาง นิยายรักไม่ดังใจ มีแววห่างไกลจากฝันที่เคยมี