(ระ) ไปเถิด อย่ากลับมาหม่องเก่า หม่องที่เจ้าย่ำยีใจผู้ชายคนหนึ่ง มันเจ็บคักแล้ว พอแล้วพอ
อย่ามาคิดถึง อย่ากลับมาซึ้ง โดนปานนี้กลับมาเฮ็ดหยัง
(แหลม) คือจั่งมุ่นอุ้ยปุ้ย บัดเขาสุยแล้วเขาเตะถิ่ม เขาได้ชมได้ชิม กินจนอิ่มแล้วเขาก็ป๋า
เป็นจั๋งใด๋คุณนายคือมาฮ้องไห้มาเสียน้ำตา จั่งว่า จั่งว่า จั่งว่า เขาเบื่อเจ้าแล้วบ้อหล่า จั่งได้กลับมาหาอ้ายคนเก่า
(ระ) คือมาเจ็บคักแท้ บัดอ้ายแพ้ แพ้เขาเถื่อนั้น อ้ายบ่เคยลืมมันทีมาจากกันอย่างบ่แยแส เจ็บปวดที่ตรงหัวใจ นั่งน้ำตาไหลอยู่เทิงคันแท ย่ำแย่ ย่ำแย่ ย่ำแย่ ย้อนฮักผู้สาวตอแหล มาสาระแนแต่หนีไปกับเขา
* (ระ) โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย เจ็บ โอ๊ยเจ็บทำใจลำบาก มาซ่างคึดยาก ทั้งฮักทั้งซังแท้ใจ เขากินจนเอี๊ยะ
ได้เจ้าเป็นเมียมุ่นเบิดข้างใน แล้วอ้ายสิเฮ็ดจั๋งใด๋ ลำบากเด้ใจฮักซังถ่อกัน
(แหลม) คิดแล้วคิดอีก นับแต่นี้ผู้หญิงรวนเร ย้านหัวใจพังเพซ้ำสอง ซ้ำสามบ่เอา บ่เอา ไปก็ไปจากกัน บ่มีวันฮักกันคือเก่า ไปยาว ไปยาว ไปยาว เจ็บปวดกะสิทนเอา นิยายน้ำเน่าให้จบลงเสียที
( ซ้ำ * )
(ระ) ไปเถิด อย่ากลับมาหม่องเก่า หม่องที่เจ้า ย่ำยีใจผู้ชายคนหนึ่ง มันเจ็บคักแล้ว พอแล้วพอ
อย่ามาคิดถึง อย่ากลับมาซึ้งขี้เดียดคักหลายกลับมาเฮ็ดหยัง