ตื่นมาก็จับโทรศัพท์ ข้าวปลาไม่กิน มันทำไหรไม่ได้
กดโทรหาคนของใจ เธออยู่ไหนทำไหร กินข้าวยัง
ข้อความที่ส่งไปก็แหลงแต่คำเดิม ว่าคิดถึงอย่างแรง แหลงทั้งวัน
อยากเจอหน้าคนรักจัง แต่เราอยู่ห่างกัน เหมือนอีขาดใจ

* นานเท่าไรที่ไม่เจอ เธอโร้หม้ายมันข้องใจ
ไอ้คำที่บอกซ้ำซ้ำ ก็เบื่ออีแหลง แต่มันทำไหรไม่ได้ ...

** คำก็คิดถึง สองคำก็คิดถึง
อยากอยู่แค่แค่ อยากไปหาไวไว
ก็ฉันนั้นคิดถึง แทบไม่อยากวางสาย
คิดถึงอีตาย ไม่ได้เจอกันสักที
เบื่อจะโทรเบื่อจะแชท อยู่ทุกวัน
คำว่าคิดถึง เราใช้เปลืองนะบางที
รอหน่อยนะคนดี อีกไม่นานคงได้เจอ ให้หวางไป

(ซ้ำ *,**,**)
รอหน่อยนะคนดี อีกไม่นานคงได้เจอ... ให้หวางไป...