อยู่กับลมกับฟ้าสีคราม ทะเบนั้นกว้างใหญ่ แต่ในวันนี้
กลับไม่มีเธออยู่ ยิ่งดู หาดทรายสวยงาม สายลมนั้นพัดผ่าน
ยืนอยู่ตรงนี้เพียงเพื่อลืมหน้าเธอ แล้วเธอ ก็คงจะเลยเลยผ่าน
เหมือนแรงลมที่พัดเลยผ่าน ผ่านไปเลยก็ดีอยู่คนเดียว
อย่างนี้ อยู่กับลมกับฟ้าสีคราม ปล่อยเธอไปดั่งสายลมผ่าน
อยุ่กับลมกับฟ้าสีคราม อยู่คนเดียวซะบ้าง (สบายดี )
ตะวันกำลังจะจมลับไป พบกันเมื่อวันไหม่ แต่กับเธอ
คนนี้คงไม่มีวันใหม่ แต่กับเธอ คนนี้คงไมมีวันไหม่ ก็
คงจะจมหายไป ไอ้เราก็เข้าใจ จากไปวันนั้นมันไม่เหลือ
น้ำตา เมื่อเธอไม่ต้องการจะอยู่ แล้วเราจะทนฝืนทำไม อยากจะไป
ก็ไป อยู่คนเดียวอย่างนี้