เจ็บจนชิน นับครั้งไม่ไหวแล้วไม่จำซะที เฝ้าคอยเตือนบอกใจไว้หยุดแล้ว พอแล้วใจ เจ็บควรจำไว้สิใจ ใยชอบทำเป็นลืม * บอกตรงใจรักนั้นอย่าฝัน พักให้นานแสน หากเจอใครอดใจไว้ ไม่มีใครรักจริง สิ่งจอมปลอมหลอมดวงใจ รักใครเป็นต้องช้ำ ** เจ็บและช้ำในใจฉันเอง ช้ำจนมันล้นใจ เก็บความเหงาเก่าๆ ช้ำเกินกว่าใคร ทำไมทำ อย่างนี้ใจนะใจ เจ็บจนกายรับไว้ไม่ไหว หรือใจยังไม่พอ เที่ยวตามไปเก็บความรัก ช้ำมานักทุกที ( ซ้ำ * ) เที่ยวตามไปเก็บความรัก ช้ำมานักทุกที เจ็บจนชินแต่กายช้ำ แล้วใยไม่จำ