เนื้อเพลง กี่พรุ่งนี้ - Potato
Potato - กี่พรุ่งนี้
คำร้อง เหมือนเพชร อำมะระ
ทำนอง พัฒน์ชัย ภักดีสู่สุข & เหมือนเพชร อำมะระ
เรียบเรียง ทีฆทัศน์ ทวิอารยกุล & ปิยวัฒน์ อนุกูล &
กานต์ อ่ำสุพรรณ & เกียรติยศ มาลาทอง
จากรูปที่เคยสวยงาม
ผ่านมานานคงมีบางสีที่เริ่มจาง
แต่ภาพในความทรงจำ
ต่อให้นานเรื่องราวเหล่านั้นยังชัดเจน
ห้องที่ยังคงมีไออุ่น
จากใครบางคนที่ยังเผลอร้องเรียกหา
แต่เหมือนว่าเวลาอยู่ที่เดิม จะเริ่มยังไง
ให้นาฬิกาที่หยุดเดินให้หมุนดังเดิม
กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล
จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้
ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใครอีกต่อไป
อีกนานไหมที่ใจจะได้เรียนรู้
ทำให้ความปวดร้าวนี้จางไป
จะอีกนานเท่าไร
จะอีกนานแค่ไหนถึงลบเลือน
เหมือนว่ายังคงมีไออุ่น
จากใครบางคนที่ตะโกนร้องเรียกหา
แต่คล้ายว่าเวลาอยู่ที่เดิม จะเริ่มยังไง
ให้นาฬิกาที่หยุดเดินให้หมุนดังเดิม
กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล
จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้
ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใคร อีกต่อไป
อีกนานไหมที่ใจจะได้เรียนรู้
ทำให้ความปวดร้าวนี้จางไป
จะอีกนานเท่าไร
จะอีกนานแค่ไหนถึงลบเลือน
กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล
จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้
ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใคร ไม่มีใคร...
กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล
จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้
ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใคร อีกต่อไป
อีกนานไหมที่ใจจะได้เรียนรู้
ทำให้ความปวดร้าวนี้จางไป
จะอีกนานเท่าไร
จะอีกนานแค่ไหนถึงลบเลือน
ความเสียใจสักวันต้องผ่านไป
ฝืนก้าวเดินต่อไปแม้ใจไร้เรี่ยวแรง
ยอมรับมันสักวันจะเข้าใจ
รอยน้ำตาที่ไหลสักวันจะหมดไป
กี่พรุ่งนี้... พรุ่งนี้...
ความเสียใจสักวันต้องผ่านไป
ฝืนก้าวเดินต่อไปแม้ใจไร้เรี่ยวแรง
ยอมรับมันสักวันจะเข้าใจ
รอยน้ำตาที่ไหลสักวันจะหมดไป
ความเสียใจสักวันต้องผ่านไป
ฝืนก้าวเดินต่อไปแม้ใจไร้เรี่ยวแรง
ยอมรับมันสักวันจะเข้าใจ
รอยน้ำตาที่ไหลสักวันจะหมดไป
คำร้อง เหมือนเพชร อำมะระ
ทำนอง พัฒน์ชัย ภักดีสู่สุข & เหมือนเพชร อำมะระ
เรียบเรียง ทีฆทัศน์ ทวิอารยกุล & ปิยวัฒน์ อนุกูล &
กานต์ อ่ำสุพรรณ & เกียรติยศ มาลาทอง
จากรูปที่เคยสวยงาม
ผ่านมานานคงมีบางสีที่เริ่มจาง
แต่ภาพในความทรงจำ
ต่อให้นานเรื่องราวเหล่านั้นยังชัดเจน
ห้องที่ยังคงมีไออุ่น
จากใครบางคนที่ยังเผลอร้องเรียกหา
แต่เหมือนว่าเวลาอยู่ที่เดิม จะเริ่มยังไง
ให้นาฬิกาที่หยุดเดินให้หมุนดังเดิม
กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล
จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้
ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใครอีกต่อไป
อีกนานไหมที่ใจจะได้เรียนรู้
ทำให้ความปวดร้าวนี้จางไป
จะอีกนานเท่าไร
จะอีกนานแค่ไหนถึงลบเลือน
เหมือนว่ายังคงมีไออุ่น
จากใครบางคนที่ตะโกนร้องเรียกหา
แต่คล้ายว่าเวลาอยู่ที่เดิม จะเริ่มยังไง
ให้นาฬิกาที่หยุดเดินให้หมุนดังเดิม
กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล
จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้
ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใคร อีกต่อไป
อีกนานไหมที่ใจจะได้เรียนรู้
ทำให้ความปวดร้าวนี้จางไป
จะอีกนานเท่าไร
จะอีกนานแค่ไหนถึงลบเลือน
กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล
จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้
ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใคร ไม่มีใคร...
กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล
จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้
ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใคร อีกต่อไป
อีกนานไหมที่ใจจะได้เรียนรู้
ทำให้ความปวดร้าวนี้จางไป
จะอีกนานเท่าไร
จะอีกนานแค่ไหนถึงลบเลือน
ความเสียใจสักวันต้องผ่านไป
ฝืนก้าวเดินต่อไปแม้ใจไร้เรี่ยวแรง
ยอมรับมันสักวันจะเข้าใจ
รอยน้ำตาที่ไหลสักวันจะหมดไป
กี่พรุ่งนี้... พรุ่งนี้...
ความเสียใจสักวันต้องผ่านไป
ฝืนก้าวเดินต่อไปแม้ใจไร้เรี่ยวแรง
ยอมรับมันสักวันจะเข้าใจ
รอยน้ำตาที่ไหลสักวันจะหมดไป
ความเสียใจสักวันต้องผ่านไป
ฝืนก้าวเดินต่อไปแม้ใจไร้เรี่ยวแรง
ยอมรับมันสักวันจะเข้าใจ
รอยน้ำตาที่ไหลสักวันจะหมดไป