เลิกมองดูฟ้า ก้มหน้ามองดิน
เพราะพี่จน ต้อยต่ำ
ถูกประณาม หยามหมิ่น
ว่าศักดิ์ศรี เพียงกา ซ้ำมีค่าเพียงดิน
มิวายถวิล หวังจะบิน เทียมหงษ์ทอง
เคยมองดูฟ้า เดี๋ยวนี้ไม่กล้า
จะมอง เพราะเจ้างาม สง่า
พี่ไม่กล้าแตะต้อง เจ้าอยู่สูง
สุดสอย ดั่งเดือนลอย ละล่อง
กระต่ายน้อย คอยมอง ไม่แคล้ว
ต้องหมอง ซบเซา
เลิกแบ่งชั้น กันเถิดหนา
ลืมศักดินา เถิดน้องเจ้า
เลิกอยู่อย่าง ดอกฟ้า มารักเจ้ากา
คนเก่า เฝ้าแต่เพ้อ แต่ฝัน
จนคนหยัน เย้ยเรา จึงต้องเศร้า
เพราะค่าเรา เพียงดิน
ลาก่อน ดอกฟ้า น้ำตา ไหลริน
ใครจะเห็นคุณค่า น้ำตาเรา ชาวดิน
คนเหยียดหยัน กันทั่ว
ว่าเป็นวัว ลืมตีน
ดินเอ๋ยดิน ควรนึกถึงถิ่น เจียมตน
เลิกแบ่งชั้น กันเถิดหนา
ลืมศักดินา เถิดน้องเจ้า
เลิกอยู่อย่าง ดอกฟ้า มารักเจ้ากา
คนเก่า เฝ้าแต่เพ้อ แต่ฝัน
จนคนหยันเย้ยเรา จึงต้องเศร้า
เพราะค่าเรา เพียงดิน
ลาก่อนดอกฟ้า น้ำตาไหลริน
ใครจะเห็น คุณค่า น้ำตาเราชาวดิน
คนเหยียดหยัน กันทั่ว ว่าเป็นวัว
ลืมตีน ดินเอ๋ยดิน ควรนึกถึงถิ่น
เจียมตน...