เหมือนโดดเดี่ยวในโลกนี้ เหมือนไม่มีใครสักคน จะเปิดใจรับฟัง เรื่องราวที่ทุกข์ทน มีแต่คนที่คอยรังแก ฉันทนอยู่อย่างอ้างว้าง หวังให้เธอมาเหลียวแล กลับเป็นเธอเสียเอง ที่ทำเป็นไม่แคร์ ฉันก็เหลือแค่ความเหงา อยากจะร้องไห้ อยากจะร้องไห้ ก็ปล่อยความเสียใจด้วยน้ำตา อยากจะเข้าใจ อยากจะรู้ว่า ทำไมจึงกลับมาเพื่อแพ้ ฉันเฝ้ารอและเฝ้าฝัน ฝันว่าใจที่อ่อนแอ สักวันเธอนั้นคง เปลี่ยนใจมาเหลียวแล คงไม่เป็นแค่ความฝัน