ตื่นนอนตอนเช้าฟ้าก็ดูสดใส โลกทั้งโลกก็ส่งยิ้มให้กับฉัน เกือบจะดูเหมือนเป็นวันดีอีกวัน แล้วเธอกลับทำให้ฉันอารมณ์เปลี่ยน จะทำกันเกินไปแล้ว เธอทำกันเกินไปแล้ว อย่างกับฉันไม่มีหัวใจ แทบอยากจะหยิบมือถือ ขว้างไปให้ไกลตา จะได้ไม่ต้องมาเจอะหน้าเธอ บอกกันว่ารักๆกันจนหมดใจ ทั้งเป็นห่วงและคิดถึงกันอย่างนั้น แต่ละคำนั้นเหมือนที่เคยอยากฟัง เสียตรงที่ไม่ใช่ฉันที่เธอบอก จะทำกันเกินไปแล้ว เธอทำกันเกินไปแล้ว อย่างกับฉันไม่มีหัวใจ แทบอยากจะหยิบใจฉัน ขว้างไปให้ไกลๆ ไม่รู้ว่าทำไมต้องรักเธอ ปิดตาเอาก็ยังได้ยินเสียง เธอสนุกกันกับเขามากแค่ไหน ไม่ได้ยินเสียงภาพที่มันบาดใจ ก็ยังตามมาทำร้ายทุกนาที มันไม่ใช่ความจริง มันเป็นแค่ความฝัน หรือว่าฉันผิด ที่คิดเองคิดเองคิดเอง อยากให้เธอรู้ว่ามันเป็นอย่างไร ฉันเตลิดไปแค่ไหนในตอนนี้ เธอคงไม่รู้คนที่รู้สึกดี ต้องมาเจอะเรื่องอย่างนี้ได้ยังไง จะทำกันเกินไปแล้ว เธอทำกันเกินไปแล้ว อย่างกับฉันไม่มีหัวใจ แทบอยากจะหยิบมือถือ ขว้างไปให้ไกลตา จะได้ไม่ต้องมาเจอะหน้าเธอ สิ่งที่เราเห็นว่ามันเป็นอย่างนั้น ไม่ได้เป็นจริงตามนั้นไปเสมอ แค่เพียงรอยยิ้มที่ฉันได้จากเธอ ฉันคงผิดเองที่เพ้อไปข้างเดียว