สุดระกำ ช้ำตรม ระทมอุรา หนีเมียจากมา ด้วยระอาแม่ยาย เราเป็นเขย ถูกแม่ชัง ดังเป็นควาย อกลูกผู้ชาย แสนอายยามอับอาภัพยากจน ..แม่ยายเรา เช้าเมา เย็นเมาอกเอ๋ย ซ้ำยังไม่เคย จะทำบุญสักหน อบายมุข เข้าคลุกใน ดวงกมล ไม่มีมงคล เหลือทนเหลือทาน ผลาญเราหมดตัว ..อกเราเอย แสนอาย แม่ยายประจาน ยุเมียให้พาล ด่าประจานญาติผัว ลูกสาวเฉย กลับคิดเลย ว่าไม่กลัว กลับด่าทูนหัว รักผัวทนอยู่ผัวรู้จิตใจ ..พี่ชวนน้อง หนีมา ประสายากจน ซ้ำยังสู้ทน กตัญญูต่อไป แม่กับผัว แม่ของตัว ผัวขอไกล เจ้าตัดสินใจ ทิ้งไปบนความรู้คุณแม่เธอ พี่ยังรัก ขวัญใจ ไม่มีกลับกลาย รักเมียไม่คลาย ปักใจหมายเสมอ ยังครองฝัน อยู่เหมือนวัน ฉันเคียงเธอ กอดหมอนนอนเพ้อ ละเมอว่ากอดนวลน้องแนบนอน ..ตื่นผวา น้องเอย วิโยคโศกใจ น้ำตาที่ไหล คร่ำครวญหาอาวรณ์ พี่ยังรัก ปักซึ้งใจในบังอร พี่จากเมียจร น้องเอยอาวรณ์ทุกลมหายใจ ..โอ้แม่ยาย สากล เขยจนไม่ดี รักเขยมั่งมี ประเพณี อะไร โลภปนหลง ไม่คิดปลงยามสิ้นใจ ไม่ว่าใครๆ พ้นตายเมื่อไหร่จนหรือมั่งมี ..ก่อนเป็นเขย คิดมี เมียแนบแอบกาย คัดเลือกแม่ยาย ที่ไม่หมายภาษี เราลูกเขย ต้องหาแต่ แม่ยายดี แม่ยายผมนี้ ขอลากันทีเขยจนจากลา...