ไม่มีอีกแล้วคนชื่อไอ้ธรรม
บ้านในสลัมหลังนั้นมันไม่กลับมา
ทิ้งซอยน้ำเน่าบ้านเช่าที่ แพงหนักหนา
หนีจากเมืองฟ้า ที่คนเขาว่าเจริญ
ซอยนี้ไม่มีคนชื่อไอ้ธรรม
ชายตัวดำๆ ผิวกร้านทำงานแลกเงิน
หนักเอาเบาสู้ทนอยู่ในเมืองเจริญ
สังคมกลับเมิน คนซื่อที่ชื่อไอ้ธรรม
ตอนมันอยู่เป็นผู้ที่มีน้ำใจ
เพื่อนฝูงทุกข์ยากสิ่งใด ไอ้ธรรมช่วยได้ทุกยาม
เพื่อนสุขมันสุข เพื่อนทุกข์มันก็ทุกข์ตาม
ได้เพียงความช้ำ ตอบแทนมันแสนเศร้าใจ
ไม่มีอีกแล้วคนชื่อไอ้ธรรม
ไปกับความช้ำหนีหน้าไม่ลาบอกใคร
เพราะมันรู้ว่าไม่มีคน มาอาลัย
ไม่รู้เป็นตาย จากไปไหนเล่าไอ้ธรรม
ไม่มีอีกแล้วคนชื่อไอ้ธรรม
ไปกับความช้ำหนีหน้าไม่ลาบอกใคร
เพราะมันรู้ว่าไม่มีคน มาอาลัย
ไม่รู้เป็นตาย จากไปไหนเล่าไอ้ธรรม