เพลงละคร ดวงตาสวรรค์
หากแม้นดวงตาจากฟ้ามีจริงใยจึงทอดทิ้งปล่อยฉันอย่างนี้
ให้เมฆและหมอกปิดบังทางที่ดี
ชีวิตฉันมีแต่ร้อนรน
สุขไม่เคยพอเสพขอเรื่อยไป เป็นความผิดใครที่ฉันสับสน
เหลียวหาไม่มี ไม่มีใครสักคน
ที่จะปลอบโยนให้หัวใจ
*อยากร้องร้องให้ก้องฟ้าเมตตาต่อฉันถ้าบนนั้นยังมีใคร
ช่วยนำชีวิตที่ผิดและร้ายไป
ให้โอกาสฉันสักครั้งชักนำสู่ทางกว้างไกล
อย่าปล่อยฉันไว้ให้ใจกระเจิง
(อย่าปล่อยฉันไว้ให้เศร้าอย่างนี้)
สุดท้ายปลายทางอ้างว้างเหลือเกินใคร ๆ ต่างเมินเดินพบหลบหนี
สายเกินสุดแก้หากดวงตาสวรรค์มี
ชาติหน้าช่วยชี้หนทางสุขสันต์
(ซ้ำ*, **)