ฉันเกิดอยู่แดนอีสาน
ถิ่นกันดาร
ที่เขาดูหมิ่นดูแคลน
จากไกลไปหากินต่างแดน
ก็อาลัยแสน
เมื่อจำต้องพรากบ้านมา
ร่อนเร่พเนจรไป
เหมือนนกไพรไร้พงพนา
ไม่ได้จับไถ เลยไปจับปลา
ไม่ได้ทำนา
เลยมากับเรือตังเก
แรกแรกก็กลัวหลายหลาย
ต้องเมามายคลื่นโอละเห่
คิดถึงแม่ที่เคยไกวเปล
โอ้เปลน้อยคือเรือตังเก
มีแม่ทะเล
กล่อมนอนแรงแรง
แม่โมโหใครมา
หรือเป็นตำรา
ให้ลูกแข็งแกร่ง
ลูกขอปูขอปลา
มากมากเถิดนา
พอเป็นค่าแรง
ทะเลมันถมไม่เต็ม
เหมือนคนใจเค็ม
ที่คอยยื้อแย่ง
คนจนก็ถมไม่เต็ม
แต่ใจไม่เค็ม
ทำงานเข้มแข็ง
อยากมีเรือสักลำ
จะพาคนงาม
ที่คิดจะแต่ง
ลอยล่องลำนาวา
ให้ปลาอิจฉา
เวลาคลื่นแรง
แม่โมโหใครมา
หรือเป็นตำรา
ให้ลูกแข็งแกร่ง
ลูกขอปูขอปลา
มากมากเถิดนา
พอเป็นค่าแรง
ทะเลมันถมไม่เต็ม
เหมือนคนใจเค็ม
ที่คอยยื้อแย่ง
คนจนก็ถมไม่เต็ม
แต่ใจไม่เค็ม
ทำงานเข้มแข็ง
อยากมีเรือสักลำ
จะพาคนงาม
ที่คิดจะแต่ง
ลอยล่องลำนาวา
ให้ปลาอิจฉา
เวลาคลื่นแรง