ดึกดึก ก็ตั้งสาย
บ่ายบ่าย ก็ตั้งเสียง
อย่างหย่อนอย่างตึง
ก็ยังเพี้ยนไม่น่าฟัง
จะปล่อยก็ปวดหัว
จะปรับก็ปวดหลัง
จะเปลี่ยนกี่ที
ก็ไม่เห็นมันได้ดังใจ
ไม่ต่างกับชีวิต
ไม่ผิดกับความรัก
อย่างหย่อน อย่างตึง
อย่าให้เพี้ยนก็พอใจ
ถ้าเหนื่อยก็นอนพัก
ถ้าหนักก็วางไว้
สนุกก็เฮ
จะไปฝืนมันอยู่ทำไม
ก็เหมือนฉันกับเธอ
ที่โกรธกัน
เป็นเพียงเราตั้งสาย
ไม่เท่ากัน
รู้ว่ารักเธอ
แค่รู้ว่ารักกัน
แต่แล้วก็ขัดกันทุกที
ค่อยค่อยดู
ค่อยค่อยดึง
ค่อยค่อยขึง
ถ้าสายมันหย่อนไป
อย่าไปดึงจนตึง
จนขาดปึ๋งไป
อันนี้ก็คงจบกัน
อย่าระแวง แต่ระวัง
ค่อยค่อย ยั้ง
ให้หัวมันผ่อนคลาย
อย่าให้ดึงจนเพลิน
จนพลาดขาดไป
แค่เรายอมให้กันหน่อย
ตึงไปตึงไป
หย่อนหน่อย หย่อนหน่อย
มันตึงไปก็ไม่ดี
ตึงไปตึงไป
หย่อนหน่อย หย่อนหน่อย
มันยานไปก็ไม่ดี
ค่อยค่อยดู
ค่อยค่อยดึง
ค่อยค่อยขึง
ถ้าสายมันหย่อนไป
อย่าไปดึงจนตึง
จนขาดปึ๋งไป
อันนี้ก็คงจบกัน
อย่าระแวง แต่ระวัง
ค่อยค่อย ยั้ง
ให้หัวมันผ่อนคลาย
อย่าให้ดึงจนเพลิน
จนพลาดขาดไป
แค่เรายอม แค่เรายอม...
ค่อยค่อยดู
ค่อยค่อยดึง
ค่อยค่อยขึง
ถ้าสายมันหย่อนไป
อย่าไปดึงจนตึง
จนขาดปึ๋งไป
อันนี้ก็คงจบกัน
อย่าระแวง แต่ระวัง
ค่อยค่อย ยั้ง
ให้หัวมันผ่อนคลาย
อย่าให้ดึงจนเพลิน
จนพลาดขาดไป
แค่เรายอม ให้กันหน่อย