หากว่าเราไม่เจอหน้ากัน ก็อาจจะดีกว่านี้ แต่เหมือนว่ายิ่งจะหนีเธอ ยิ่งหนีก็ดูจะยิ่งเจอเหมือนเงา ที่เจ็บก็คือเมื่อไรพบเธอ จะเจอะเธอเดินกับเขา ฉันมันเป็นก็เพียงแค่เพื่อนเก่า วันนี้เขากลายเป็นคนของเธอ ยิ่งได้เห็นเธอคอยห่วงใย ใส่ใจกับเขามากมาย ยิ่งไม่รู้จะซ่อนอย่างไร ไม่ให้เห็นน้ำตา เมื่อต้องทักทาย ทำยังไงจึงจะเก่งเหมือนเธอ ไม่สะทกสะท้านไม่สะเทือนใจ เธอทำยังไงเธอจึงหมดเยื่อใย อยากจะทำได้เหมือนที่เธอทำ ฉันมันเก่งแค่ทน เป็นแค่คนช่างจดช่างจำ ก็ต้องเสียน้ำตาต่อไป หากวันใดตัดใจได้ขาด ก็อาจไม่ต้องเจ็บช้ำ ก็พูดก็เตือนว่าต้องทำ แต่ฉันก็ทำไม่ได้เลยซักที ถ้าหากว่าเธอจับมือเขาอยู่ ได้โปรดอย่ามองทางนี้ เพื่อนคนหนึ่งจะวานให้ช่วยที ก็หวังว่าเธอจะมีน้ำใจ ยิ่งได้เห็นเธอคอยห่วงใย ใส่ใจกับเขามากมาย ยิ่งไม่รู้จะซ่อนอย่างไร ไม่ให้เห็นน้ำตา เมื่อต้องทักทาย ทำยังไงจึงจะเก่งเหมือนเธอ ไม่สะทกสะท้านไม่สะเทือนใจ เธอทำยังไงเธอจึงหมดเยื่อใย อยากจะทำได้เหมือนที่เธอทำ ฉันมันเก่งแค่ทน เป็นแค่คนช่างจดช่างจำ ก็ต้องเสียน้ำตาต่อไป จากนาทีที่แรกเจอ จวบจนวันที่เธอนั้นเลิกรา บอกได้เลยว่าใจฉันไม่เคยไม่รักเธอ แต่เธอคงไม่เคยรู้สึก ไม่เคยจำอะไรที่เจอ ไม่อยากจะคิดว่าเธอ ไม่เคยจะรักฉัน ทำยังไงจึงจะเก่งเหมือนเธอ ไม่สะทกสะท้านไม่สะเทือนใจ เธอทำยังไงเธอจึงหมดเยื่อใย อยากจะทำได้เหมือนที่เธอทำ ฉันมันเก่งแค่ทน เป็นแค่คนช่างจดช่างจำ ก็ต้องเสียน้ำตาต่อไป