..นานแล้วพี่หลงพะวงมิ หน่าย ...นานแล้วที่หมาย จะได้ภิรมย์ ...นานแล้วพี่รักคอยจักชื่นชม นาน แล้ว รักเพียงลมลม ตรมเช้า ค่ำ ...ที่รักนะรักเพราะใจมิกล้า ...ที่ช้านะช้า มิกล้าเผยคำ ...ที่คิดนะคิด กลัวอกจะช้ำ เอ่ย คำแล้วเจ้าจะทำให้ช้ำใจ ...อย่าเหมือนน้ำค้างพราวพร่างใบพฤกษ์ พอยามดึกเหมือนดังจะดื่ม กิน ได้ ..พอ รุ่งสางก็จางหายไป รู้แน่แก่ใจ ได้แต่ ระทมชีวี ...ที่รักนะรักเพราะเทพเสริมส่ง ...ที่หลงนะหลง เพราะเจ้า แสนดี ...ที่หวงนะหวง เพราะสวยอย่างนี้ กลัว ใครเขามาแย่งพี่ ไป เอย อย่าเหมือนน้ำค้าง พราวพร่าง ใบพฤกษ์ พอยามดึกเหมือนดังจะดื่ม กิน ได้ ..พอ รุ่งสางก็จางหายไป รู้แน่แก่ใจ ได้แต่ ระทมชีวี ...ที่รักนะรักเพราะเทพ เสริมส่ง ...ที่หลงนะหลง เพราะเจ้าแสนดี ...ที่หวงนะหวง เพราะสวย อย่างนี้ กลัว ใครเขามาแย่งพี่ ไป เอย..