ทุกเช้าที่ฉันจะต้องตื่น
แล้วคิดว่าเธอจะเป็นเช่นไร
เสียไปเกือบครึ่งชั่วโมง
ทุกเช้า
อาบน้ำ แต่งตัว
ถึงค่อยคลาย
และค่อยค่อยได้ลืมเธอไป
ไปทำอะไร
เช่นเดียวกับคนอื่นเขา
เป็นแบบนี้อย่างเดิมทุกวัน
ก็เหมือนอย่างเดิมทุกวัน
ภาพเก่าซ้ำซ้ำ
เรื่องราวซ้ำซ้ำ
ก็วนเวียนอยู่ตรงนั้น
มันไม่หายไม่ลืมสักที
ถ้าเผลอต้องมาทุกที
มันแปลก แปลกที่หัวใจ
ที่ถึงแม้จะช้ำยังไง
ก็ไม่อยากลืม
ทุกครั้งก่อนฉันจะได้นอน
ต้องคิดว่าเธอจะอยู่ที่ใด
คิดเพลินจนหลับไหลไป
เกือบเช้า
อยู่ไหน อยากรู้ แล้วฝันไป
ตื่นขึ้นมาก็เจอความจริง
ไม่มีอะไร
นอกจากหัวใจที่เหงา
เป็นแบบนี้อย่างเดิมทุกวัน
ก็เหมือนอย่างเดิมทุกวัน
ภาพเก่าซ้ำซ้ำ
เรื่องราวซ้ำซ้ำ
ก็วนเวียนอยู่ตรงนั้น
มันไม่หายไม่ลืมสักที
ถ้าเผลอต้องมาทุกที
มันแปลก แปลกที่หัวใจ
ที่ถึงแม้จะช้ำยังไง
ก็ไม่อยากลืม
มันไม่หายไม่ลืมสักที
ถ้าเผลอต้องมาทุกที
มันแปลก แปลกที่หัวใจ
ที่ถึงแม้จะช้ำยังไง
ก็ไม่อยากลืม