โน้มกิ่งดอกฟ้าเหนื่อยจนล้าในใจฉัน มันทรมานเมื่อใจต้องการแต่เธอ ใกล้แค่มือคว้ากลับห่างไกลอยู่เสมอ ยังเก็บไปเพ้อหลงรักเธอทั้งใจ ต้อยต่ำเพียงดิน แต่ใจยังพร่ำเพ้อ สิ่งที่สูงเกินเอื้อม ก็คือเธอ นางฟ้าไม่เดินบนดิน นางฟ้าไม่บินลงมา ต่อให้เอื้อมมือคว้าก็คงห่างไกล นางฟ้าไม่ลอยลงดิน นางฟ้าไม่เคยมีใจ ทำได้แค่เจียมเอาไว้ในใจอย่าเลย ได้แต่ร่ำร้อง ได้แค่มองอยู่ไกลๆ ทุ่มเทเท่าไรสุดท้ายก็ได้แค่ฝัน ดาวอยู่บนสรวง คงไม่ร่วงสู่มือฉัน เธออยู่บนนั้น รอคนที่คู่ควร