อเล็กซานเดอร์ - นายขี้เหร่
มองๆ หา ใครซักคนกับวัยสิบแปดฝนเปลี่ยวเหงาไปวันๆ
หวังๆ ว่าจะพบพานกับรักที่แสนหวานอย่างคนอื่นใครเขา
มองๆ หาใครซักคน ผ่านมาก็หลายฝนยังเหงายังเดียวดาย
มีเพียงรักที่จริงใจเก็บเอาไปให้ใครไม่เคยมีใครสน
ไม่หล่อพอจะได้ลุ้นต้องเหงาไปอย่างเคยเคย
ความรักไม่หยุดลงเอยนอนหนาวเฝ้าฝันเอาเอง
ไม่ หล่อพอจะได้ลุ้นนอนหนาวเป็นอยู่เซงเซง
ชีวิตคงจะวังเวงอยู่ตัวคนเดียวเรื่อยไป
ยามเมื่อฝนเทลงมายิ่งทำให้ผวาหวาดกลัวไปทั้งใจ
เราคงเหมือนในนิยายขีดไว้ไม่คู่ใครให้คู่กับความเหงา
ไม่หล่อพอจะได้ลุ้นต้องเหงาไปอย่างเคยเคย
ความรักไม่หยุดลงเอยนอนหนาวเฝ้าฝันเอาเอง
ไม่หล่อพอจะได้ลุ้นนอนหนาวเป็นอยู่เซงเซง
ชีวิตคงจะวังเวงอยู่ตัวคนเดียวเรื่อยไป