สี่ในสี่ห้องหัวใจฉันให้คุณหมด หมดไม่มีเหลืออยู่ คุณไม่รักแล้วไม่เอ็นดูพอหัวใจคุณเปิดประตูไม่มีฉันอยู่ในนั้นเลย
เก็บความหม่น ทนระทมทุกข์จมความโศกโลกสร้างมาเหลือเอ่ย ฉันทุ่มใจเพราะยังไม่เคย รักเขาเต็มใจหมดเลย พิโธ่เอ๋ยนี่โดนหนามยอก
หัวใจของคุณคงแบ่งปันสักพันสักหมื่น แต่ใจฉันนั้นมันขมขื่นเพราะคุณยื่นความช้ำความชอก ไม่รักฉันอยู่ตั้งนานแล้วไยไม่บอก ฉันรักคุณแล้วพูดไม่ออกให้คุณบอกไม่รักสักคำ
หนึ่งในสี่ใจของคุณว้าวุ่นไปได้ใช่ก็ใครเขาทำ เคย ห้ามใจโถมันไม่จำแม้เขาจะพร่าจะยำเจ็บปวดช้ำก็ยังยิ้มรื่น
หัวใจของคุณคงแบ่งปันสักพันสักหมื่น แต่ใจฉันนั้นมันขมขื่นเพราะคุณยื่นความช้ำความชอก ไม่รักฉันอยู่ตั้งนานแล้วไยไม่บอก ฉันรักคุณแล้วพูดไม่ออกให้คุณบอกไม่รักสักคำ
หนึ่งในสี่ใจของคุณว้าวุ่นไปได้ใช่ก็ใครเขาทำ เคย ห้ามใจโถมันไม่จำแม้เขาจะพร่าจะยำเจ็บปวดช้ำก็ยังยิ้มรื่น