หยดน้ำเพียงละอองที่ใครก็มองผ่าน ถูกแสงดวงตะวันก็คงต้องแห้งไป
แต่ขอเพียงแต่เสี้ยวหนึ่ง ซึ่งได้ใช้มันไป เพื่อให้ดอกไม้นั้นไม่ร้อนรน
กับรักฉันที่มีมีมันไม่ยิ่งใหญ่ อาจไม่ช่วยอะไรเมื่อเธอนั้นทุกข์ทน
แต่ขอเพียงให้รู้ว่า วันที่ฟ้าเธอหม่น ขอเป็นหนึ่งคนที่ไม่ทิ้งกัน
ไม่ว่าเธอมีใคร ในหัวใจฉันมีเธอ ชีวิตจะมีแต่เธอเท่านั้น
จะอยู่จะคอยเป็นดังน้ำค้างกลางตะวัน ห่วงใยเธอจนวันสุดท้าย
กับรักฉันที่มีที่เธอนั้นมองผ่าน จากนี้ไปจนวันที่ฉันไม่หายใจ
อย่างน้อยเสี้ยวชีวิตหนึ่ง ก็ได้ใช้มันไป ใช้มันหมดใจ เพื่อจะรักเธอ
(อย่างน้อยคนที่ไม่มี ไม่มีค่าเท่าไหร่ ก็ยังภูมิใจที่ได้รักเธอ)