ไม่มีท้องฟ้าก็คงไม่มีเครื่องบิน ไม่มีข้าวกินก็คือไม่มีชาวนา ไม่มีคุณยายก็คงไม่มีคุณตา ไม่มีผู้ใหญ่มา ก็คือไม่มีทุ่งหมาเมิน ไม่มีกลางคืนก็คงไม่มีดวงจันทร์ ไม่มีกลางวันก็คงจะมืดเหลือเกิน ไม่บังอรก็คงไม่มีบังเอิญ ไม่มีทางเดิน ก็แล้วจะไปยังไงกัน น้ำต้องพึ่งเรือ เสือต้องพึ่งป่า ทุกสิ่งเกิดมาเพื่อจะพึ่งพากันและกัน ขอแค่น้ำใจ นั่นแหละสำคัญ แบ่งปันพอประมาณ ไม่นานโลกคงจะดี (โลกเราก็คงดูดี) ไม่มีขาเล็กก็คงไม่มีขาใหญ่ ไม่มีเจ้านายก็คงไม่มีลูกน้อง ไม่มีงานทำก็คงไม่มีเงินทอง ไม่มีเพื่อนพ้อง ชีวิตก็คงไม่มัน