จักเทื่อจักที ละน้อคนดีที่เจ้าเฮ็ดอ้าย คิดอยากสิไปกะไป บ่ทันใด๋เดี๋ยวเจ้ากะมา เห็นอ้ายเป็นหยัง บ่เชื่อ บ่ฟังกันเลยบ่หล้า เฮ็ดคืออ้ายบ่มีค่า ปานว่าบ่เคยฮักกัน ยามเจ้าบาดเจ็บ ยามเจ้าปวดใจให้อ้ายเยียวยา ยามใด๋หัวใจซื่นล้า บ่หัวซาเอิ้นหาบ่หัน หรือแค่ของเล่น เป็นแค่ของตายให้เจ้าท่อนั้น เฮ็ดหยังบ่เคยแคร์กัน จักเทื่อบ่ทันเจ้าหันหลังลา * พออ้ายพอ พอแล้วคนดี จบกันตั้งแต่มื้อนี่ คั่นว่าไผดีกะให้ไปสา บ่แม่นของเล่น บ่เป็นของตายให้เจ้าอีกหนา ยามเจ็บอย่าอวยคืนมา อย่าเอาน้ำตามาฝากพี่ชาย จักเทื่อจักที ละน้อคนดีที่ใจอ้ายเจ็บ จักเทื่อที่ใจอักเสบ ย้อนคำหวาน หว่านให้งมงาย จากเคยเป็นหมู สิขอเป็นเสือ บ่เชื่อไผง่าย ไปซะไปใสกะไป บ่แม่นของตายให้เจ้าอีกแล้ว (ซ้ำ*)