ปากกาด้ามสีดำดำ
ของขวัญที่เธอให้มา
ติดมืออยู่ทุกเวลา
เธอเห็นบ่อยบ่อยใช่ไหม
เคยเขียนการ์ด
และวาดการ์ตูน
เธอหัวเราะเมื่อเห็นทีไร
ทุกอย่างสดใส
ก็เพราะเรามีแค่เรา
แต่พอเราเผลอเราเพลิน
เขาก็เดินเข้ามา
แอบมองเธอเห็นนัยน์ตา
เธอจ้องอยู่แต่กับเขา
เธอไม่เห็นว่าฉันเป็นใคร
มองเห็นฉันก็แค่เพียงเงา
แค่ตัวการ์ตูน
ที่ลบออกจากใจเธอง่ายดาย
ด้วยปลายปากกาด้ามเดิม
ที่เคยเขียนว่าเรารักกัน
ถึงวันที่ต้องเขียน
ว่าคงต้องจากไป
ด้วยปากกาด้ามเดิม
ต้องเขียนว่ามันช้ำใจ
ฉันขอคืนกลับไปให้เธอ
ปากกาด้ามสีดำดำ
วันนี้มันดูไร้ค่า
และเมื่อมันไร้ราคา
ก็คงจะหมดความหมาย
จะให้เขาก็แล้วแต่เธอ
หรือไม่สนก็ทิ้งมันไป
ไม่ว่าอะไร
แต่ฉันไม่อยากเก็บไว้
ให้เซ็ง
ด้วยปลายปากกาด้ามเดิม
ที่เคยเขียนว่าเรารักกัน
ถึงวันที่ต้องเขียน
ว่าคงต้องจากไป
ด้วยปากกาด้ามเดิม
ต้องเขียนว่ามันช้ำใจ
ฉันขอคืนกลับไปให้เธอ
ด้วยปลายปากกาด้ามเดิม
ที่เคยเขียนว่าเรารักกัน
ถึงวันที่ต้องเขียน
ว่าคงต้องจากไป
ด้วยปากกาด้ามเดิม
ต้องเขียนว่ามันช้ำใจ
ฉันขอคืนกลับไปให้เธอ