ก็อาจจะเห็นฉันคนนี้ ยิ้มให้ใครได้เสมอ
พูดจาเวลาเจอะเจอ ดูเหมือนไม่เป็นอะไร
อารมณ์ดีหัวเราะ ร่าเริงคงสบายใจ
แต่ไม่มีใครรู้หรอก ข้างใน มันยังไม่ไหว
เมื่อไรที่ใจมันเผลอนึกถึงเธอ
แต่ปล่อยมันเป็นความลับ อยู่ภายในใจฉัน
คงไม่มีวันหรอกที่ใครจะได้รู้ ว่าบาดแผลนั้น ยังอยู่
เนิ่นนานเท่าไรยังเจ็บเรื่อยมา
ปล่อยให้เป็นความลับ ปิดผนึกใจไว้
เธอคงมาหลอกหลอนได้แค่ตอนหลับตา
จะล็อคกุญแจขังอดีต ไว้อย่างแน่นหนา
จะไม่ให้ใครรู้ว่า ยังลืมเธอไม่ได้
ยังมีเธออยู่ในความคิด ถึงไม่มีเธอในชีวิต
ขอโทษที่มันยังคิด ก็รู้ต้องหักห้ามใจ
ถ้าอยากลืมใครสักคน เราต้องก้าวต่อไปใช่ไหม
แล้วฉันก้าวมาไกลแค่ไหนทำไมหัวใจ มันยังไม่ไหว
เมื่อไรที่ใจมันเผลอนึกถึงเธอ
ความลับในใจมีฉันคนเดียวที่รู้ว่า
เนิ่นนานเท่าไร..ยังลืมเธอไม่ได้
แม้เรื่องราวจะผ่านไปนานสักเท่าไร
แต่ในหัวใจ ยังลืมเธอไม่ได้