เกิดเป็นคนบนดอย
มีเมฆล่องลอยบนฟ้า
เจอะแต่น้ำกับป่าทุกวัน
บ่ มีแสงมีสีมีแต่ทีวีหนึ่งอัน
ชีวิตมัน บ่ เกยวุ่นวาย
อ้ายเป็นคนเมืองไกล
ช่างศิวิไลหนักหนา
ฟังกำอู้ กำจา ชื่นใจ
บอกจะปิ๊กมาหา
จะพาไปเที่ยวเมืองใต้
น้องก็รอแต่อ้ายเรื่อยมา
สัญญาว่าจะมารับ
แต่อ้ายก็ลับไปกับสัญญา
เป็นปี บ่ เกยเห็นหน้า
ใครหนอจะพาไปแอ่วทะเล
คนคอยก็ยังคอยหาย
คอยอ้ายด้วยใจว้าเหว่
คนไกลหัวใจโลเล
คงเหมือนทะเล
ที่ชอบเรรวน
แต่ก่อนเป็นทางลูกรัง
เขาเปลี่ยนเป็นยางมะตอย
คอยก็คอยแต่อ้ายคืนหวน
ลำใยปีนี้ก็ดี
ลิ้นจี่ก็มีเต็มสวน
แต่ บ่ มีป้อจายรวนเร
สัญญาว่าจะมารับ
แต่อ้ายก็ลับไปกับสัญญา
เป็นปี บ่ เกยเห็นหน้า
ใครหนอจะพาไปแอ่วทะเล
คนคอยก็ยังคอยหาย
คอยอ้ายด้วยใจว้าเหว่
คนไกลหัวใจโลเล
คงเหมือนทะเล
ที่ชอบเรรวน
แต่ก่อนเป็นทางลูกรัง
เขาเปลี่ยนเป็นยางมะตอย
คอยก็คอยแต่อ้ายคืนหวน
ลำใยปีนี้ก็ดี
ลิ้นจี่ก็มีเต็มสวน
แต่ บ่ มีป้อจายรวนเร