โอ๊ย....น้อ... โอ๊ย........อุกเด้ยามเห็นลูกน้อยไห้ น้ำตาไหลรินนอง พ้ออยากฮ้องไห้มันส่วง เด้นอ.....เจ้าเอย.... โอ้ยเด้.....โลกนี้กว้างต่อกว้าง มาโฮมเข้าส่ำฝ่ามือ คือสัจจาสัญญามั่น ตกลงกันแล้วจั่งแต่ง แพงปานตาว่าแต่จี้ เดี๋ยวนี้เจ้าส่างลืมแท้น้อเจ้าเอย.... โอ้ยน้อ...คือจั่งยืมเขามาซ้อน นอนเคียงหมอนได้ปีล่วง เจ้าของเก่าเขามาทวง ดวงเอ้ยดวงคนผู้ไฮ้ อยากตายส้ำให้ส่วงเวร พอเหลียวเห็นบุตราไห้ น้ำตาพ่อตกใน แม่ไปแล้วเจ้าฮู้บ่ เหลือแต่พ่อเป็นผู้ค้ำ คิดนำเจ้าแต่ผู้เดียวละนา....เจ้าเอย..... โอ้ยน้อ....พ่อถืกแม่เจ้าเบี้ยว ใจพ่อเหี่ยวคือไฟลน อดทนเอาเด้อคำ อย่าฮำฮอนโฮฮ้อง เห็นเจ้าหมองบ่มีเว้น พ่อเหลียวเห็นใจสิหลุด หยุดฟังก่อนลูกหล่า สิหาแม่ให้เจ้า อดเอาไว้ได้บ่คำหล่าเอ้ย หล่าเอย โอ้ยน้อมีบ่เด้ทางฝ่ายก้ำ แม่ฮ้างถ่าวผู้สาวแนว แถวในเมืองในนา ถืกเพิ่นป๋าคือกันนี่ บ่ทันมีคนเกี้ยว ขาดคนเทียวทางฮ่วม บ่าวลูกติดคิดอยากร่วมไว้แทนม่องผู้เพิ่นนี่ เด้น้อ....เจ้าเอย.... มีบ้อผู้เพิ่นหัวใจมั่น ขันอาสาเลี้ยงลูกซ่อย สงสารตาลูกน้อย ออยอ้อนอยู่สู่แลง ฮักแพงกันปั้นเกลือจ้ำ ข้าวคำเดียวกะบิเคิ่ง เบิ่งแยงกันฉันท์พี่น้อง แม่นลมต้องกะบ่เซละนา.....นั่นแล้ว คำเอ้ยสิเทกายถวายให้ เมิดหัวใจสิยกมอบ ตอบมาตี้ผู้นั่งยิ้ม ลองชิมส้มบักเว่อหวาน ให้สงสารผู้ออยอ้อน นอนคนเดียวบ่มีคู่ อยู่กับลูกน้อย น้อย อยู่กับลูกน้อย น้อย กำพร้าแม่บ่มีแน่เด้อ.....เจ้าเอย คำเอ้ยบ่ติดำติแหล่ บ่แวทางวางเคิ่ง เบิ่งกันไปฮอดมื้อสิ้น ดินถมร่างจั่งค่อยไล ตัดสินใจเป็นเมียค้ำ พอบักหำได้มีแม่ ผู้สาวแก่กะบ่ติ มีลูกติดกะบ่ท้อ ขอเพียงเจ้าเว้าบ่ตั๋วะละนา.....เจ้าเอย อยากได้ศรีแพร ไปเป็นแม่บักหำน้อย บ่ติอ้วนติจ่อย สิเฝ้าคอยดูแล เหลือโตนลูกอยากให้มันมีแม่ ว่าจั่งใด๋สาวแก่ หรือสาวส่ำน้อยซ่อยได้บ่น้อ