เนื้อเพลง ผู้หญิงลืมยาก - แอมแปร์
เธอเป็นผู้ชาย เธอก็คงจะไม่ลำบาก
คงไม่ยากเย็น กับการลบเลือนเรื่องของเรานั้น
เพียงแค่ข้ามคืน อาจลืมร้อยพัน วันที่ผ่าน
แค่เธอนั้น ได้พบใครอีกคน
กับตัวฉันเอง ตรงข้ามกัน กับเธอทุกอย่าง
เพียงแค่วูบเดียว ที่ฉันคิด ถึงเรื่องวันนั้น
ก็มีน้ำตา ยังเสียใจ อย่างนี้มานาน
อาจมีใคร ที่ดีผ่านเข้ามา ก็ยังไม่ลืมบางคน ที่คุ้นตา
เธอคงไม่รู้ ว่าผู้หญิง ที่จริงแล้ว ลืมยาก
ถ้าลองรักใครมาก ก็มักจะฝังใจ
อยากทำให้ได้ เหมือนอย่างเธอ
ไม่รู้วันไหน ต้องรอถึงเมื่อไหร่
หรือต้องรอถึง วันตาย จะลืมเธอ
อาจเป็นเพราะเธอ มีหัวใจ เพื่อวันข้างหน้า
แต่ตัวฉันเอง วางหัวใจ ไว้กับความหลัง
ภาพที่เห็นกัน ดูเหมือนฉัน ดีขึ้นทุกอย่าง
แต่ความจริง ไม่ใช่เลย รอยยิ้มอย่างเคย ที่มีมันหายไป
เธอคงไม่รู้ ว่าผู้หญิง ที่จริงแล้ว ลืมยาก
ถ้าลองรักใครมาก ก็มักจะฝังใจ
อยากทำให้ได้ เหมือนอย่างเธอ
ไม่รู้วันไหน ต้องรอถึงเมื่อไหร่
หรือต้องรอถึง วันตาย จะลืมเธอ
เธอคงไม่รู้ ว่าผู้หญิง ที่จริงแล้ว ลืมยาก
ถ้าลองรักใครมาก ก็มักจะฝังใจ
อยากทำให้ได้ เหมือนอย่างเธอ
ไม่รู้วันไหน ต้องรอถึงเมื่อไหร่
หรือต้องรอถึง วันตาย จะลืมเธอ
คงไม่ยากเย็น กับการลบเลือนเรื่องของเรานั้น
เพียงแค่ข้ามคืน อาจลืมร้อยพัน วันที่ผ่าน
แค่เธอนั้น ได้พบใครอีกคน
กับตัวฉันเอง ตรงข้ามกัน กับเธอทุกอย่าง
เพียงแค่วูบเดียว ที่ฉันคิด ถึงเรื่องวันนั้น
ก็มีน้ำตา ยังเสียใจ อย่างนี้มานาน
อาจมีใคร ที่ดีผ่านเข้ามา ก็ยังไม่ลืมบางคน ที่คุ้นตา
เธอคงไม่รู้ ว่าผู้หญิง ที่จริงแล้ว ลืมยาก
ถ้าลองรักใครมาก ก็มักจะฝังใจ
อยากทำให้ได้ เหมือนอย่างเธอ
ไม่รู้วันไหน ต้องรอถึงเมื่อไหร่
หรือต้องรอถึง วันตาย จะลืมเธอ
อาจเป็นเพราะเธอ มีหัวใจ เพื่อวันข้างหน้า
แต่ตัวฉันเอง วางหัวใจ ไว้กับความหลัง
ภาพที่เห็นกัน ดูเหมือนฉัน ดีขึ้นทุกอย่าง
แต่ความจริง ไม่ใช่เลย รอยยิ้มอย่างเคย ที่มีมันหายไป
เธอคงไม่รู้ ว่าผู้หญิง ที่จริงแล้ว ลืมยาก
ถ้าลองรักใครมาก ก็มักจะฝังใจ
อยากทำให้ได้ เหมือนอย่างเธอ
ไม่รู้วันไหน ต้องรอถึงเมื่อไหร่
หรือต้องรอถึง วันตาย จะลืมเธอ
เธอคงไม่รู้ ว่าผู้หญิง ที่จริงแล้ว ลืมยาก
ถ้าลองรักใครมาก ก็มักจะฝังใจ
อยากทำให้ได้ เหมือนอย่างเธอ
ไม่รู้วันไหน ต้องรอถึงเมื่อไหร่
หรือต้องรอถึง วันตาย จะลืมเธอ