คำร้อง สุทธิพงษ์ สมบัติจินดา
ทำนอง วุฒิชัย สมบัติจินดา
เรียบเรียง อนุชา อรรจนาวัฒน์
อยู่กับความชินชา ปล่อยให้วันเวลา ค่อยค่อยผ่าน ผ่าน ผ่าน พ้นไป
ตราบที่ยังมีเธอ เมื่อหันไปยังเจอ ทุกทุกอย่างก็ยังมั่นใจ
คำว่ารัก สักคำ ก็เก็บไว้เรื่อยมา รอเวลาพูดไป
วันพรุ่งนี้ หรือสักวันหนึ่งข้างหน้ายังมีเวลามากมาย
แต่ว่าบางคำลา มันก็เดินทางมา ทั้งที่ไม่ได้เตรียมหัวใจ
หลับตาลงเบาเบา เพียงแค่เราลืมตา ทุกทุกอย่างก็จางหายไป
ไม่ว่ารอยยิ้มเดิม อ้อมกอด หรือคืนวัน กลายเป็นควันง่ายดาย
วันพรุ่งนี้ ไม่เคยมี และไม่เคยมา ไม่ว่าเมื่อใด
กอดเธอเบาเบาแล้วพูดบางคำ ก็คงจะทำไม่ได้
ให้รู้ว่าฉันรักเธอมากมายแค่ไหน ฮู...
แค่เธอรอฟังฉันพูดบางคำ ฉันทำให้มันสายไป
คิดว่าพูดเมื่อไรก็ทันอยู่ดี เพิ่งรู้วันนี้ ว่าบางที...พรุ่งนี้ไม่มีจริง
อยากกุมมือเธอมา อยากให้เธอมองตา ซุกในกอดอุ่นอุ่นหัวใจ
บอกกับเธอซ้ำซ้ำ บอกทุกทุกถ้อยคำ ทุกนาทีที่ผ่านพ้นไป
อยู่กับเธอให้นาน เท่านาน ไม่ยอมมีวันที่ห่างร้างไกล
แต่พรุ่งนี้ ไม่เคยมี และไม่เคยมา ไม่ว่าเมื่อใด
กอดเธอเบาเบาแล้วพูดบางคำ ก็คงจะทำไม่ได้
ให้รู้ว่าฉันรักเธอมากมายแค่ไหน ฮู...
แค่เธอรอฟังฉันพูดบางคำ ฉันทำให้มันสายไป
คิดว่าพูดเมื่อไรก็ทันอยู่ดี เพิ่งรู้วันนี้ ว่าบางที...
เศษความทรงจำสัก เสี้ยวเวลา ก็เอาคืนมาไม่ได้
รักให้มากเท่าไร ไม่ทันอยู่ดี เพิ่งรู้วันนี้ ว่าบางที...พรุ่งนี้ไม่มีจริง