นี่น้อง รู้รึเปล่า
ระหว่างเรามันคืออะไรที่ดีมากเลยเชื่อไหม
แต่ช่าง น่าเสียดาย
ถ้ามันต้องมีกำแพงมากั้นเราไว้แบบนั้น

อายุเป็นเพียงตัวเลข เป็นเรื่องเล็ก ๆ คิดมากทำไม
กั้นและขวางหัวใจระหว่างเราให้ยิ่งไหวหวั่น
อายุที่ใคร ๆ มอง แค่เธอลองเปิดใจให้กัน
แค่เท่านั้น จะรู้ว่าพี่นั้นคือ

พี่ชายที่รักเธอ ไม่ว่าเราห่างกันเท่าไร
ให้เธอเรียกพี่ชาย พี่ชาย
ไม่เคยไม่รักเธอ และไม่ว่าเนิ่นนานเท่าไร
ก็จะเป็นพี่ชาย ที่มีแต่รักเธอ

โธ่น้อง รู้รึเปล่า
เราต่างกันแค่สรรพนามแต่ใจนั้นไม่ต่างเลย
อย่าเพิ่ง ทำเฉยเมย
แค่เพียงเรานั้นเข้าใจ มันก็น่าจะพอไหม

ไม่รู้จะเรียกยังไง จะใช้คำไหนก็ดูเหินห่าง
ก็ใช้คำที่กลาง ๆ ก็เรียกว่าพี่สิง่าย ๆ
ยิ่งถ้าเรียกคำอื่นให้อาวุโสคงยิ่งปวดใจ
เธอรู้ไหม ยังไงพี่นั้นก็คือ

พี่ชายที่รักเธอ ไม่ว่าเราห่างกันเท่าไร
ให้เธอเรียกพี่ชาย พี่ชาย
ไม่เคยไม่รักเธอ และไม่ว่าเนิ่นนานเท่าไร
ก็จะเป็นพี่ชาย ที่มีแต่รักเธอ

จะมัวเปลืองเวลาคอยนับอายุกันทำไม
ใครจะเกิดก่อนกันมันสำคัญมากหรือไง
ไม่...อย่าเสียเวลา มารักกันดีกว่า
ทำลายกำแพงออกไป

ไม่ว่าเราห่างกันเท่าไร
ให้เธอเรียกพี่ชาย พี่ชาย
ไม่เคยไม่รักเธอ และไม่ว่าเนิ่นนานเท่าไร
ก็จะเป็นพี่ชาย พี่ชาย

พี่ชายที่รักเธอ และไม่เคยจะหยุดรักเธอ
แค่เธอเรียกพี่ชาย พี่ชาย
ไม่เคยไม่รักเธอ ให้เธอมองด้วยหัวใจ
จะเห็นว่าพี่ชาย นั้นมีแต่รักเธอ