พี่ บุญน้อยต้องคล้อยจากจร
ถึง พี่ มา ก่อน ก็ไม่ มี หวัง
พี่ คงโง่งมเหมือนงั่ง
เขามาทีหลัง เขายังคว้าเจ้าไปชม
พี่ มัวเหนียมเจียมแม้ถ้อยคำ
รู้ ตัว ว่า ต่ำ จึงช้ำไม่สม
กล้ำ กลืนฝืนใจเหลือข่ม หน้าชื่นอกตรม
ต้องมาขื่นขมแต่เดียวเปลี่ยวกาย
บุญ พี่ ถึงมี แต่ก็น้อยเต็มที
วิมานรักพี่จึงร้างกลับกลาย
มัวนิ่ง มัวนึกเหนียมอาย
กว่าจะแก้ก็สาย สุดจะหมาย ปองมั่น
พี่ บุญน้อยต้องคล้อยจากลา
ขืนอยู่เห็นหน้า ยิ่งพาโศกศัลย์
บาป กรรมที่ทำหรือนั่น
รักใครใฝ่ฝัน ต้องมามีอันพ่ายแพ้แก่เขา
..บุญ พี่ ถึงมี แต่ก็น้อยเต็มที่
วิมานรักพี่จึงร้างกลับกลาย
มัวนิ่ง มัวนึกเหนียมอาย
กว่าจะแก้ก็สาย สุดจะหมาย ปองมั่น
พี่ บุญน้อยต้องคล้อยจากลา
ขืนอยู่เห็นหน้า ยิ่งพาโศกศัลย์
บาป กรรมที่ทำหรือนั่น
รักใครใฝ่ฝัน ต้องมามีอันพ่ายแพ้แก่เขา