ไม่เคยมองเห็นเส้นวาสนา
ตั้งแต่โตมามีแค่ฝ่ามือ
ด้านด้าน
ไม่เคยสบาย
อิ่มได้ต้องแลกกับงาน
คนขาดต้นทุนทางบ้าน
แค่ฝันยังต้องห้ามใจ
ไม่เคยเรียนสูงอย่างใจมุ่งหวัง
มองไม่เห็นทาง
เทียมเท่ากับคนอื่นได้
มีแต่ปัญหาไม่อาจพึ่งพา
กับใคร
บางทีก็เผลอร้องไห้
เพราะใจคับข้องเกินทน
ฟ้า ที่ใครเขาว่าปรานี
คงลืมละสิว่ามีฉันตรงนี้
อีกคน
สั่งให้เกิดมาแต่ทำชะตา
ตกหล่น
คิดถึงใจคนที่ต้องทุกข์ทน
บ้างไหม
ไม่เคยสมหวังอย่างคนอื่นเขา
บาดตาทุกคราวเห็นเขามีคู่
อยู่ใกล้
คนที่ฟ้าลืม ยังซึมยังเศร้า
เรื่อยไป
มันเหงาแทบทนไม่ได้
น้อยใจน้อยใจจริงจริง
ฟ้า ที่ใครเขาว่าปรานี
คงลืมละสิว่ามีฉันตรงนี้
อีกคน
สั่งให้เกิดมาแต่ทำชะตา
ตกหล่น
คิดถึงใจคนที่ต้องทุกข์ทน
บ้างไหม
ไม่เคยสมหวังอย่างคนอื่นเขา
บาดตาทุกคราวเห็นเขามีคู่
อยู่ใกล้
คนที่ฟ้าลืม ยังซึมยังเศร้า
เรื่อยไป
มันเหงาแทบทนไม่ได้
น้อยใจน้อยใจจริงจริง