ฉันแหวกว่ายวนเวียนวกวน หลงทางในความสิ้นหวัง ฉันเห็นเธอยืนจากตรงนั้น
ดูคล้ายเธอส่งมือมาให้ฉัน พอเอื้อมมือจับแต่เธอก็ผลักฉัน
เหมือนตอกและย้ำซ้ำๆ

พยายามจะไขว่และคว้า พยายามจนฉันเหนื่อยล้า
แต่เธอยังคงซ้ำเติม
ช่างยากนักยากเย็นเหลือเกิน อยากจะลืม ลบภาพเธอคนเดิม
แต่มัน..

ยังไม่ถึงเวลา
ความทรมาน ที่เธอได้ฝากไว้เมื่อไรจะหายไป
เธอบอกไม่มีทาง
ยังไม่ถึงเวลา
มันยังอีกนาน ที่ความทรงจำ จะลบจะเลือนลาง
ยังไม่ถึงเวลา

ยังเร็วไป เร็วไปในตอนนี้
ที่หัวใจของฉันควรได้รับ
ต้องสัมผัสพบเจอความเจ็บช้ำ
ภาพทรงจำของคืนวัน เหล่านั้น
(ภาพทรงจำทุกคืนวัน)

ยังไม่ถึงเวลา ยังไม่ถึงเวลา
ยังไม่ถึงเวลา ยังไม่ถึงเวลา
ยังไม่ถึงเวลา ยังไม่ถึงเวลา
ยังไม่ถึงเวลา ยังไม่ถึงเวลา