ห้วงลมหายใจที่อ่อน ที่มันขาดเป็นตอนๆ เมื่อวันที่เธอทิ้งฉัน ต้องใช้นับล้านนาที เพื่อทำให้มันหายดี เพื่อกลับคืนความเป็นฉัน เธอขอโทษแล้วให้ลืมไป กับอะไรที่เธอได้เคยทำ มันง่ายไปมั้ง ยังเข็ดยังจำรู้ไหม ให้กลับไปรักเธอ มันยากเย็นเข็ญใจ พออยากก็มา พอเบื่อก็ไป ใครมันจะทน ให้กลับไปรักเธอ ให้กลับไปยืนท่ามกลางความโง่งม ฉันยืนหายใจเฉยๆดีกว่า ให้ลมหายใจที่มี เคลื่อนตัวต่อไปดีๆ โดยไม่เจอเธอได้ไหม ขอบใจที่มีน้ำตา ที่เธอนั้นคืนย้อนมา ให้เกียรติกันมากเกินไป