เธอจับมือข้างซ้ายพาเขามา เธอจับด้วยมือข้างขวาของเธอ ชาตินี้จึงไม่ตั้งใจให้ฉันเจอ แต่ฉันก็เจอมากับตา... เธออาจมองว่าฉันสบายดี ไม่เจ็บและไม่มีน้ำตา... ที่เห็นเธอเดินมือกับเขามา อย่างฉันไม่มีหัวใจ ที่เห็นแล้วยังแค่นี้ ไม่เห็นไม่รู้แค่ไหน... ก็อยากบอกเธอว่าเจ็บ มากกว่าที่เธฮประเมินเอาไว้ ให้มันแค่รอยนิ้วมือ นั่นแหละคือแผลในใจ ยิ่งเขาและเธอลึกซึ้งสักเท่าไร รอยแผลในหัวใจก็ลึกเท่ากัน นับแค่รอยนิ้วพอ หนักหนาเกินพอแล้วแค่นั้น เธอลองคิดดู ถ้าเจ็บแผลหนึ่งต่อหนึ่งวัน คิดง่ายๆ แค่นั้น ฉันต้องทรมาณ ...... แค่ไหน เธอปล่อยมือข้างซ้ายของเขามา.แต่มันคงไม่เกินนาที จากนั้นก็จูงมือเขากลับไป