คิดถึงบ้าน้อยเราอยู่เคียง ด้วยสำเนียงแห่งรักยากนักลืมได้ เธอจ๋าก่อนที่จากไป โปรดคิดตรองด้วยใจว่าใครเขาห่วง เธอมองที่พระจันทร์พร่างพราย ด้วยแสงนวลเฉิดฉายรอเธอคว้ามัน ฉันหรือกล้าเผยคำต่อกัน ด้วยหัวใจเธอนั้นใฝ่ฝันหาใคร * ดังแก้วร้ายเราสองต้องมาแยกกัน ด้วยจันทร์ทอแสง วันสิ้นแรงจงคืน หวนมาที่จันทร์ด้วยวันฉันรอ รอเธอโปรดหวนคืนกลับมา บ้านน้อยที่เหว่ว้า คอยหาเธออยู่ รู้ไหมที่หัวใจเจ็บช้ำ สุดระกำเท่าใด รอให้ย้อนมา