บทชีวิต คือบทละครที่สวรรค์กำหนด ได้บทที่เหี้ยมโหด เฝ้าโทษตัวเอง ก่อนจากหากได้ลา ปัญหาฉันคงทุเลา เพียงได้สบตาทุกข์คงบรรเทา * คำว่ารักคงยังไม่พอ เธอคงไม่รับฟัง รักคงยังไม่พอ แค่อยากจะขอ ได้พบได้พูดให้เธอเข้าใจ ให้รู้ในใจยังรักเธออยู่ แต่กลัวจะซ้ำเติมทุกข์ให้เธอเจ็บช้ำ เพราะรักคงยังไม่พอ หมดความหมาย แต่บทแสดงยังหายใจอยู่ ถูกคนหลบหลู่ บาดใจทุกวัน ปิดฉากไปเสียดีกว่า แสดงเป็นคนไร้ค่า อาจมีสักวัน เข้าใจมากกว่านี้ (*) ** ดังเรือใบส่องหาทิศทาง แบกภาระสุมจนเต็มลำ ติดตามไปคงไม่ถึงฝั่ง ดูใจดำแต่ฉันหวังดี ที่ต้องทิ้งเธอตามลำพัง ไม่อยากให้ เธอต้องบากด้วยกัน ความจริงใจสื่อสารลำบาก ฝากความหมายในเพลงบางคำ เผื่อสักวันเธออาจเข้าใจ เผื่อสักวันเธอให้อภัย