ลู่ลมที่โบยพัดมา เย็นชื่นอุรา แต่ลมเย็นด้วยเงาไม้ใบ มีแต่เราสองคน ตามอารมณ์ล่องลอยอย่างฝัน อบอุ่นรักชักนำ สองเรามีแต่คำรำพัน สุขสันต์กับโลกของเรา * อยากดำรงรักคงพงษ์เผ่า หยุดเวลาดั่งใจนึกเอา นิยายรักเริ่มด้วยเรา แต่มั่นคงยิ่งนัก รักต้องตอบด้วยรัก ด้วยรักมีสุขด้วยรัก หล่อชีวันให้เปี่ยมแห่งรัก รักที่เอ่อล้นใจ (Band) ก้าวไปสู่แดนพ้นฟ้า ให้รักชักพาไป ผ่านทาง ที่อันตราย ใช้รักป้องกัน กาลที่เวียนเปลี่ยนผัน ก่อเกิดความสัมพันธ์ มิมีวันสิ้นลงในพลัน แต่ยั่งยืนนานเท่านาน ตราบวันตายมิเคยผันผ่าน โลกตระการด้วยความรักเรา ซึ้งในรักมั่นบรรเทา อยู่ดำรงด้วยรัก (Band) (Repeat *)