สุพล พัวศิริรักษ์ - รักยาก ลืมยาก
ที่ทุกคืนเป็นเช่นนี้ ต้องมานอนก่ายหน้าผาก
เกิดจากอะไรนะหรือ รู้ดีอยู่แก่ใจ
ทั้งทั้งที่จบไปนานแล้ว เลิกไปนานแล้ว
ยัง ไม่ห้ามใจ ยังคิดถึงเธอ คิดให้ปวดใจ
ไม่มีใครทำร้าย ให้ใจสลาย ทุกอย่างเกิดเพราะฉันเอง
ไม่มีใครข่มเหง ให้เจ็บให้เป็นอย่างนี้
เพราะฉันมันโง่เอง ที่ยังรักเธอ โง่เอง ที่ยังฝังใจ
ไม่เคยทำใจ (ไป)จำอะไรที่ควรจะลืม
เพราะฉันลืมยากเอง จะไปโทษใคร
ยากเอง ที่จะรักใคร เลยต้องเดียวดาย
หลับตาไม่ลงอย่างนี้ เพราะเป็นคนแบบนี้
นิสัยไม่ดีแบบนี้ ถึงรักใครไม่ได้เลย...
ทั้งที่ตัวเองก็รู้ ไม่มีทางจะเริ่มใหม่
อย่ามัวไปคอยอะไร ที่เลือนรางอย่างนี้
เลิกบ้าเลิกอยู่กับความหลัง หยุดเถอะพอแล้วใจ
พอสักทีอย่าไปรักเธอ รักให้เหนื่อยหัวใจ
ไม่มีใครทำร้าย ให้ใจสลาย ทุกอย่างเกิดเพราะฉันเอง
ไม่มีใครข่มเหง ให้เจ็บให้เป็นอย่างนี้
เพราะฉันมันโง่เอง ที่ยังรักเธอ โง่เอง ที่ยังฝังใจ
ไม่เคยทำใจ (ไป)จำอะไรที่ควรจะลืม
เพราะฉันลืมยากเอง จะไปโทษใคร
ยากเอง ที่จะรักใคร เลยต้องเดียวดาย
หลับตาไม่ลงอย่างนี้ เพราะเป็นคนแบบนี้
นิสัยไม่ดีแบบนี้ ถึงรักใครไม่ได้เลย...
เพราะฉันมันโง่เอง ที่ยังรักเธอ โง่เอง ที่ยังฝังใจ
ไม่เคยทำใจ (ไป)จำอะไรที่ควรจะลืม
เพราะฉันลืมยากเอง จะไปโทษใคร
ยากเอง ที่จะรักใคร เลยต้องเดียวดาย
หลับตาไม่ลงอย่างนี้ เพราะเป็นคนแบบนี้
นิสัยไม่ดีแบบนี้ ถึงรักใครไม่ได้เลย...