เห็นไทร
พลิ้วใบ เมื่อต้องลม
ชี้ชวน ให้เจ้าชม
พรอดรัก พรรณา
ญ.ม่านไทรย้อย
ห้อย ระย้า
พาร่มเย็น เหมือนหนึ่งเป็น
วิมาน เมืองฟ้า
ช.ลม โชย หวล
มวลดอกไม้ นานา
หอมไม่เกิน ไปกว่า
นวล แก้ม น้อง
ญ.อุ๊ย อย่าต้อง
ของ หวง ห้าม
ช.พี่เชย เพียงนิด
ไย น้องปิด ห้ามปราม
ญ.มิควร หยาบหยาม
ช.ชม เพราะความเสน่หา
ญ.อายฟ้าดิน เถอะพี่ขา
ช.ดวง ตา ฟ้า ดิน
นั้นควร จะอิจฉา
ท่านหาความรัก ไม่ได้
ญ.คำ ช่างหวาน
ฮึม ฮืม ฮืม
นาน คงเบื่อ ลืมเยื่อไย
ช.รัก ฮึม ฮืม ฮืม
พี่นี้มาจาก ใจ
เปรียบปาน ร่มไทร
ใหญ่และ ยั่งยืน...
ญ.แม้ม้วยดิน สิ้นโลก
ไทร โยก คลอน
รักอาจถอน กลาย เป็นอื่น
ช.รักเดียว แน่ๆ
ญ.เดี่ยวแปร ขมขื่น
ช.สาบาน ต่อหน้า
ญ.รักอย่า เป็นอื่น
ช.มิยอม มีอื่น
ญ.งั้น ชื่น ปรางได้
(พร้อม) ณ. ร่มไทร
สอง ดวงใจ
ขอวอน สวาทให้ ยั่งยืน
เหมือนไทร ที่ร่มรื่น
ชื่น สุข เสมอเอย